به دام می نهی به مکر که نرو

به مکر می بری به جهد که بیا

به جهد می زنی به تیر که نرو

به تیر میزنی به پا که بمان

 

به پا می بری به بزم که  بیا

به بزم می کشی به عیش که نرو

به عیش می زنی به جام که بیا

به جام می دهی به مست که بمان

 

به مست  می شوی به عشق که بیا

به عشق می کشی به شور که نرو

به شور می کشی به شرم که بیا

به شرم می بری به قصد که بمان  

 

به قصد می بری به ناز که بیا

به ناز می خری به عشق که نرو

به عشق می کشی به راز که بیا

به راز می کشی به شعر که بمان

 

به شعر می کشی به اشک  که نرو

به اشک می بری به سیل که بیا

به سیل می بری به سد که نرو

به سد می نهی به دام که بمان

 

وای اگر این سد فرو ریزد جهان دریا شود…

 

غلامرضا رشیدی

اردیبهشت۸۸